Το αφήγημα αυτό, δεύτερο στη σειρά των εκδόσεων Σκαρίφημα «Ανασύροντας από τη λήθη» γράφτηκε από τον Π. Καραβία μες στη γερμανοϊταλική Κατοχή, αλλά οι γερμανικές αρχές θέλησαν να το λογοκρίνουν και ο συγγραφέας δεν δέχτηκε τότε να το δημοσιεύσει. Με γραφή σύγχρονη που ξεπερνά την εποχή της, ο τρόμος, ο θάνατος μα και η ελπίδα προβάλλουν ανάγλυφα σαν σε καφκικό όραμα, καθιστώντας το έργο διαχρονικό, που θα μπορούσε να αναφέρεται σε κάθε Κατοχή και σε κάθε πόλεμο ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο. 

Ο Στεφανος Ροζάνης με την Εισαγωγή του συνομιλεί με το αφήγημα κριτικά και λογοτεχνικά, δημιουργώντας ένα κείμενο παράλληλο προς το έργο σε νόημα και αξία. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η εγκληματική νύχτα “με πράσινους καπνούς κρυσταλλωμένους στον ορίζοντα” είναι μια Γ κ ο υ έ ρ ν ι κ α του λόγου, γεννημένη από το εφιαλτικό σκηνικό του πολέμου, που κάθε στιγμή διεκδικεί την εσωτερική της αλήθεια ανακαλύπτοντας τους μικρούς τρόμους μέσα στον μεγάλο φόβο, μέσα στη φρίκη των σπλάχνων που εκτρωματικά φωτίζουν την εικόνα του κόσμου ανελέητη. Αυτή η Γ κ ο υ έ ρ ν ι κ α του λόγου αναπαράγει τα ανδρείκελα στη θέση των αλλοτινών “ωραίων ανθρώπων”, τα στήνει ως μόνη παρουσία πάνω στο ξύλινο πόδι τους, και αρχίζει τον μακάβριο χορό μιας περιπέτειας χωρίς περιπέτεια».