Ένα πυκνό, δραματικό και συyκλονιστικό μυθιστόρημα από το επίκεντρο τον κινδύνου. 
Ο αρχιτέκτονας Πάουλ Νόιχαους, λαμβάνει μία πρόσκληση από την Ιαπωνία από τους παλιούς του φίλους, τον Κεν και τη γυναίκα του Μίτσουκο. Ο δήμαρχος ενός χωριού κοντά στον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, θείος της Μίτσουκο, παρακαλεί τον Νόιχαους να τον επισκεφθεί. Η περιοχή είναι μολυσμένη από ραδιενέργεια, τα χωριά ερημωμένα, το δηλητηριασμένο έδαφος γίνεται προσπάθεια να απομακρυνθεί. Η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς την επανεγκατάσταση των πρώην κατοίκων, εκείνοι όμως φοβούνται να επιστρέψουν. Ο δήμαρχος θέλει να κερδίσει τον Νόιχαους, ως σύμμαχο, για την ίδρυση μιας καλλιτεχνικής κοινότητας —εντός της μολυσμένης ζώνης—, ώστε να ξυπνήσει ξανά η ελπίδα. Ο Νόιχαους περιηγείται στη «μιασμένη» γη με τη Μίτσουκο. Μεταξύ τους Θα δημιουργηθεί μια αναπόδραστη εγγύτητα. Είναι εφικτό κάποιο μέλλον για το όμορφο, μολυσμένο τοπίο της Φουκουσίμα; Για τον έρωτα ανάμεσα στον Πάουλ και τη Μίτσουκο; Η περιήγηση του Πάουλ και της Μίτσουκο συνοδεύεται από την ανάγνωση του Άνταλμπερτ Στίφτερ. 'Οπως και στο έργο του Στίφτερ, η μυστηριώδης αλυσίδα των αιτιών και των αποτελεσμάτων συνέχει εξίσου όλα τα πεδία της ζωής, με τον ίδιο τρόπο και η ολέθρια αλυσιδωτή αντίδραση στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα θέτει τους Ιάπωνες (και όχι μόνο) προ του ερωτήματος, τι σημαίνει τούτη η καταστροφή για όλους μας. Μήπως, όντας στο επίκεντρο του κινδύνου, βρισκόμαστε τελικά πιο κοντά στην αλήθεια μας και σ’ εκείνη του παρόντος μας; 

Το επιστέγασμα ενός μακρύ συγγραφικού βίου! Ο Άντολφ Μουσγκ με το Νόστος Φουκουσίμα έγραψε ένα εντυπωσιακά πνευματώδες μυθιστόρημα για την αγάπη και τη δύναμη της λογοτεχνίας. (...) Το γοητευτικό σ' αυτό το βιβλίο είναι η τέχνη, με την οποία εξισορροπεί ανάμεσα στον φιλοσοφικό στοχασμό, τον τραχύ αισθησιασμό και τη λογοτεχνική αντανάκλαση. 
[Ulrich Greiner, DΙΕ ΖΕΙΤ 

Το μυθιστόρημα του Μουσγκ αποτελεί ένα γλωσσικό και αφηγηματικό έργο τέχνης. 
Marlen Hobrack, die tageszeitung 

Με ακατάβλητη δύναμη και ευχέρεια λόγου, αλλά και με ανάλαφρο χέρι, ο Μουσγκ υφαίνει ένα περίτεχνο μυθιστόρημα, όπως η αράχνη τον ιστό της, μέσα στον οποίο πιάνονται τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι αναγνώστες του.

Stefan Volk,Der Sοnntag